Thuis is waar je naar huis terugkeert. Waar iemand ’s avonds wacht. Waar je de slijtage aan de muur kent, de vlekken op het tapijt, de piepjes op de meubels. Waar je in bed ligt, niet alleen slapend maar ook ontspannend. Je ontspant niet alleen, je ontspant. Je ontspant, het leven, de mensen, alles. Waar je thuis bent, is thuis. Er is niet veel voor nodig. Eén kamer is genoeg. Als je tien bent, is dat oké. Als jullie alle tien hierin zitten, dat je ’s avonds weer naar huis gaat. Er is niet veel voor nodig, alleen een kamer en een gevoel. Een heel simpel dierlijk gevoel: dat ik hier vandaag woon. Er is een bed waarin ik slaap, een stoel waarop ik zit, een kachel die warmte geeft. En dat in deze wijde, grote en vreemde wereld om me heen, deze kleine plaats geen vreemde is en dat vandaag de mijne is. Ik voel me goed als ik uit het raam kijk en het buiten regent of de wind giert. En dat als ik hier vanavond kom, ik degenen zal vinden die nog steeds van mij zijn. Dit is thuis. Iedereen heeft een manier om het te doen. Een smalle zolderkamer kan ook een woning zijn. Tevens een kelder. Je kunt zelfs een tent van twijgen in huis hebben. Als je zelf iets toevoegt. Genoeg is een bloem die je langs de kant van de weg vond. Een foto die je jarenlang in je zak droeg. Een boek op tafel. Een wekker. Wat ik weet: duizend kleine eendjes kleven aan een man die onderweg is. (…) Als je het allemaal kunt voelen: je bent niet dakloos op de wereld.